W społeczeństwie niemieckim wojsko posiadało uprzywilejowaną pozycję, dużo wyższą niż władza cywilna. Przed I wojną światową armię niemiecką tworzyły cztery oddzielne kontyngenty: pruski, bawarski, wirtemberski i saski. Armia ta podzielona była na 25 okręgów armijnych, w których stacjonowała taka sama liczba korpusów czynnych. W dniu 2 sierpnia 1914 r. dowództwo niemieckie sformowało dodatkowe 20 korpusów rezerwowych piechoty oraz 4 korpusy rezerwowe kawalerii. W momencie wybuchu Wielkiej Wojny w Lubaniu stacjonował 2 batalion 19 PułkuPiechoty im. von Courbière’ (2 Poznański) (niem. Infanterie-Regiment von Courbière (2. Posensches) Nr. 19, wchodzący w skład V Korpusu Armii Niemieckiej. 19 Pułk Piechoty był bardzo znanyw całych Prusach ze swej bitności i tradycji. Jego powstanie sięga początku XIX w., kiedy to 1 lutego 1813 r.rozkazem Rady Ministrów powołano do życia 2-gi Zachodnio-Pruski Pułk Piechoty. Formacja ta stoczyła setki bitew na frontach wielu wojen toczonych przez Prusy w XIX wieku (wspomniane już wojny z Danią, Austrią i Francją). Pułk, w skład którego wchodził późniejszy lubański batalion, otrzymał w 1889 r. od cesarza Niemiec Wilhelma II zaszczytne imię "von Courbière". Baron de ľHommedeCourbière był bohaterem wojen napoleońskich. Do historii przeszła bohaterska obrona pod jego dowództwem twierdzy Grudziądz, kiedy to wojska francuskie przez cały rok 1807 (od 12 stycznia do 12 grudnia) bezskutecznie próbowały ją zdobyć. Tam też 25 lipca 1811 roku złożono doczesne szczątki barona.
Więcej w bieżącym numerze Ziemi Lubańskiej.